രാഗം:
താളം:
ആട്ടക്കഥ:
കഥാപാത്രങ്ങൾ:
നിൽക്കവിടെങ്ങു ഗമിപ്പൂനീയിÿ
ന്നെന്നെ നൃശംസിച്ചവനേ കുമതേ
വാഞ്ഛന വാനോളം വലുതാക്കി
വഞ്ചന ചെയ്തു ഗമിപ്പാനോ
( കാലം താഴ്ത്തി )
കോർത്തുകരങ്ങൾ നന്ദന വാടിയിÿ
ലാമോദത്തോടലഞ്ഞതും
മധുരം മൃദു ഭാഷണങ്ങളാലെൻ
മനതാരിതൾ നീ കവർന്നതും
കുങ്കുമപുഷ്പ പരാഗമടർത്തതു
തിലകക്കുറിയായ് ചാർത്തിയതും
ആരാമത്തിൽ നിന്നാമ്പൽപ്പൂ
നുള്ളിയെടുത്തണിയിച്ചതുമഖിലം
( വീണ്ടും കാലം കേറി )
കളവെന്നറിയണമോ ഹീനത തവ
യിന്നു സഹിക്കുവതോ.
ഉർവശിയാരെന്നറിയാമോ
സ്വർഗ്ഗമിതെന്തെന്നറിയാമോ നീ
ചൊല്ലിയ പൊരുളറിയാമോ?
ഞാനെന്തിനൊരുമ്പെടുമെന്നറിയാമോ
ഷണ്ഡ, നിന്റെ ചണ്ഡോികൾ തീർത്ത വ്രÿ
ണത്തിൽ നിന്നു വമിക്കും നിണമീ
ശാപം പേറുക ഇന്ദുകുല ഖലൻ
ജിഷ്ണു നപുംസകമായി ഭവ:
അരങ്ങുസവിശേഷതകൾ:
ക്രോധാവേശത്തിൽ ഉർവശി അർജ്ജുനനെ ശപിച്ചെങ്കിലും ഉണ്ടായ സംഭവങ്ങളോർത്ത് ദുഖിച്ച് ചിത്രശാല വിട്ട് ഓടി മറയുന്നു. അർജ്ജുനൻ തളർന്നു വീഴുന്നു.