രാഗം:
താളം:
ആട്ടക്കഥ:
കഥാപാത്രങ്ങൾ:
ധർമ്മജാതവസതിം പ്രണമ്യ തം
ധർമ്മജാതമഥ മാരുതാത്മജഃ
വാസവേശ്മനി ശയാനമാദരാ-
ദ്വാസവേരിതി ജഗാദ പൂർവ്വജഃ
ആര്യ! നിൻപദയുഗളം കൈവണങ്ങുന്നേൻ
സൂര്യനന്ദനനന്ദന!
വീര്യശൗര്യവാരിധേ! വിമലമാനസ! വിഭോ
ഏണാങ്കകുലദീപ! എന്തഹോ ഭവാൻ
ക്ഷീണഭാവേന ശയിച്ചീടുന്നു? തവ
ചേണാർന്ന മുഖപത്മം മ്ലാനശോഭമായിപ്പോൾ
കാണുന്നതിനെന്തൊരു കാരണം കഥിയ്ക്കേണം
അർത്ഥം:
ശ്ലോകസാരം:- അനന്തരം അർജ്ജുനന്റെ ജ്യേഷ്ഠനായ ഭീമസേനൻ, വാസഗൃഹത്തിൽ കിടക്കുന്നവനും ധർമ്മസമൂഹത്തിന്റെ ഇരിപ്പിടവും ആയ ആ ധർമ്മപുത്രരെ നമസ്കരിച്ചിട്ട് ആദരവോടെ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.
പദസാരം:-വീര്യശൗര്യങ്ങളുടെ സമുദ്രമേ, നിർമ്മലഹൃദയ, മഹാനുഭാവ അവിടത്തെ കാലിണ ഞാൻ വന്ദിക്കുന്നു. ചന്ദ്രവംശദീപമേ അങ്ങ് എന്ത് കാരണത്താലാണ് ക്ഷീണിച്ച ഭാവത്തിൽ കിടക്കുന്നത്? കഷ്ടം! അങ്ങയുടെ മനോഹരമായ താമരപോലുള്ള മുഖം ഇപ്പോൾ മ്ലാനമായി കാണുന്നതെന്തിന്? എന്ത് കാരണമുണ്ടായി? പറയണം.