വിച്ഛിന്നാഭിഷേകം

ജലദകോമളാളകേ

മന്ഥരേമനോഹരേകേള്‍കിന്ത്വഭിപ്രായം

വിശ്വസിച്ചു ഞാഞ്ചൊന്നതു

കലസുമുഖിയാകുംകേകയാധീശകന്യാം

രംഗം നാല് കോപശാല

സഖി നീ ചൊന്നതുകേട്ടു

കേകയരാജതനൂജേകേവലം

മന്ഥരേ നീ എന്‍റെ ബന്ധു

കിന്തുകാന്തന്‍ മുന്നന്തവതന്നുവല്ലൊ

ചോദിപ്പെന്‍ഞാനിന്നുതന്നെ

രാമനെപ്പതിന്നാലാണ്ടു കാനനെയാത്രയാക്കേണം 

രംഗം അഞ്ച് കോപശാല

എന്തുതവകോപമധുനാചൊല്‍കമമ

കാന്ത! തവപോരുമധുനാ

സ്വാന്തമതിലെന്തുമധുരേ ചിന്തിച്ചുഹന്ത! 

പണ്ടു മമ തന്നുവല്ലോ രണ്ടു വരമുണ്ടതിന്നു 

തന്നീടുവെനിന്നുതവഞാന്‍ ചൊല്ലീടുകില്‍ 

ഈരേഴു സമകള്‍ വിപിനേ

ഇത്ഥം കൈകേയി ചൊല്ലുമ്മൊഴികള്‍ 

ഇത്ഥം സത്യപ്രതിജ്ഞന്‍ ദശരഥനൃവരന്‍