ആട്ടക്കഥ:
ഏവം നിശമ്യ വസുദേവന്മുദാ തദനു
ഭാവം തെളിഞ്ഞു സുകുമാരം
തനുവിജിതമാരം, നിശി നിജകുമാരം
-കരമതിലെടുത്തനതി-ചിരമഥ ഗമിച്ചു ബഹി-
ഉരുസുകൃതനതുലമഹിമാരം
മന്ദം തുറന്നരര വൃന്ദങ്ങൾ താനെ
ഘനവൃന്ദങ്ങൾ വന്മഴപൊഴിഞ്ഞു!
പ്രഭുമനമറിഞ്ഞു, ഫണിപതിയണഞ്ഞും,
-ഫണപടലകുടകളുടെ-നടുവിലതി ചടുലമണി-
ഘൃണിഘടകളാൽ വഴി തെളിഞ്ഞു
ശൂരാത്മജൻ തദനു ദൂരത്തുനീങ്ങിയൊരു
സൂരാത്മജാമപി കടന്നു
നിഭൃതത കലർന്നു, നികടഭുവി ചേർന്നു,
-നന്ദനുടെ സദനമതിൽ-മന്ദതയകന്നു നിജ-
നന്ദനനെ വച്ചു സുഖമാർന്നു.
ആയാസഹീനമവനാദായ തൽസുതയെ
ആയാതവാനഥ തിരിച്ചു
പ്രിയയൊടൊരുമിച്ചു, തനയയെ അണച്ചു
-കേട്ടു ശിശുരോദനമഥ-കൂട്ടങ്ങൾകൂടി ഭടർ-
പെട്ടെന്നു നൃപനൊടറിയിച്ചു